"The Song of the Reed" - By Rumi. A new translation by K. Lessan

Here is a sample of my Rumi’s translation (original Persian below) of a selection of the opening verses of his first book of poems, which are some of the most loved and popular of all his works.  I  have tried to save at least some of the rhythm whilst adhering as much as possible to the original text.   Enjoy!

Listen to the reed flute as it narrates
Of longings and deeper pains it laments

Whence cut from the reed-bed in a fret
My deepest roar hath grieved folks of all trait

Bring me forth hearts awash in pain
The ache in the joy of longing I may thus explain

Whosoever fell distant from his true past
Of a surety a re-union he’ll seek to cast

They befriend me of their insights and per chance
My inner secrets they politely surpass

Body and soul: none ever hidden from the other
Alas, with soul’s vision, will anybody ever bother?

The fire of love engulfed the reed, behold
The passion of love boiled the wine over to scold

The unfulfilled eye ball of the greedy will never fill
The content shell alone shall embrace the pearl

Praise be to thee our good intentioned love!
The medicine to all our ills and plight

Thou art the real remedy we may find 
Thou art our Plato and Galen combined

Earthly body ascended to the heaven with love sublime
The mount danced away swiftly in its prime

Ah if only these lips would be a pair
Like reed, untold stories I’d love to tell

And as days fly past, let go, fear none
Stay close, pure like thou, is there one?

The state of the ripe no raw can tell
Save the long speech friends, farewell !

##########
Original Persian:
##########

بشنو این (از) نی چون حکایت میکند
از جداییها شکایت میکند

کز نیستان تا مرا ببریدهاند
در نفیرم مرد و زن نالیدهاند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش


هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجُست اسرار من

آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشقست کاندر می فتاد

سر من از ناله من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست

آتشست این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد

آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشقست کاندر می فتاد


ای دوای نخوت و ناموس ما
ای تو افلاطون و جالینوس ما

کوزهٔ چشم حریصان پر نشد
تا صدف قانع نشد پر در نشد

جسم خاک از عشق بر افلاک شد
کوه در رقص آمد و چالاک شد

با لب دمساز خود گر جفتمی
همچو نی من گفتنیها گفتم

روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست


در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام

"Wait for me.." with German translation by Klara Blum

This is one of my all time favourite poems which I first heard as a young boy from my English literature  teacher  Mrs Lucas  in my London high school back in  1983. The poem, originally in Russain, by  Konstatin Simobov who was a Russian war correspondent, was written  for his lover, Valentina Serova,while in the Russian battlefields during  World War II. It touched me deeply then, and it  touches me to this day:

Wait for me, and I'll come back!
Wait with all you've got!
Wait, when dreary yellow rains
Tell you, you should not.
Wait when snow is falling fast,
Wait when summer's hot,
Wait when yesterdays are past,
Others are forgot.
Wait, when from that far-off place,
Letters don't arrive.
Wait, when those with whom you wait
Doubt if I'm alive.

Wait for me, and I'll come back!
Wait in patience yet
When they tell you off by heart
That you should forget.
Even when my dearest ones
Say that I am lost,
Even when my friends give up,
Sit and count the cost,
Drink a glass of bitter wine
To the fallen friend -
Wait! And do not drink with them!
Wait until the end!

Wait for me and I'll come back,
Dodging every fate!
"What a bit of luck!" they'll say,
Those that would not  wait.
They will never understand
How amidst the strife,
By your waiting for me, dear,
You had saved my life.
Only you and I will know
How you got me through.
Simply - you knew how to wait -
No one else but you.

1941

***********

 German Translation by Klara Blum (1967):

Wart auf mich, ich komm zurück,
Aber warte sehr.
Warte, wenn der Regen fällt
Gelb und trüb und schwer.
Warte, wenn der Schneesturm tobt,
Wenn der Sommer glüht.
Warte, wenn die andern längst,
Längst des Wartens müd –
Warte, wenn vom fernen Ort
Dich kein Brief erreicht,
Warte – bis auf Erden nichts
Deinem Warten gleicht.

Wart auf mich, ich komm zurück!
Kalt und stolz hör zu.
Wenn der Besserwisser lehrt:
„Zwecklos wartest Du!“
Wenn die Freunde wartensmüd
Mich betrauern schon,
Trauernd sich ans Fenster setzt
Mutter, Bruder, Sohn,
Wenn sie mein gedenkend, dann
Trinken herbe Wein.
Du nur trink nicht – warte noch
Mutig, stark, allein.

Wart auf mich, ich komm zurück!
Ja, - zum Trotz dem Tod,
Der mich hundert-, tausendfach
Tag und Nacht bedroht.
Für die Freiheit meines Lands
Rings umdröhnt, umblitzt,
Kämpfend fühl ich, wie im Kampf
Mich dein Warten schützt.
Was am Leben mich erhält;
Weißt nur Du und ich:
Daß Du, so wie niemand sonst
Warten kannst auf mich. 

Melody's song: a poem for my daughter سرو ده ای برای دخترم ملودی

یاد تو زان سوی آب با چشمه ساران آمده

هم به روز و هم به شب در کوهساران آمده

روی نیکوی توخود صد جلوه پروردگار

آفرین بر خالق و آن کردگاران آمده

چشم معصوم تو مروارید دریایی کزان

ماهیان راشوق پروازی چو بازان آمده

رقص تو در عالم خردی چه گویم زینمت

حوریان را پایکوبی خیل یاران آمده

دوش دیدم دخت خود بر مادیان تندری

خنده زن شادی کنان با یال خوبان آمده

یوسف دختی و یعقوب وار پیراهن به دست

آن زلیخا قا متم و ان سرو بستان آمده

چون در آغوشم شوی ای دختر شیرین سخن

طوطیی شکر شکن همچون هزاران آمده

گر چه خردی لیک دانم داری اسرار نهان

طفل را اینک پدر با رازداران آمده

هاتف آن روزی  که زا ن سو  این سروشم گوش داد

می ندانستم که یار روزگاران آمده

گر که باشم یا نباشم اوست پشتیبان تو

کا ین ندا از جانب آن پاک یزدان آمده

می نغلطد خامه ام بیهوده اندر این سرود

کاند رون لوح دل مهرش چو باران آمده

خوا جه فرمود این سبب احوال گو گفتم مگو

در ندیدی اینک آن لعل بدخشان آمده

ساقیا آن جام و پیکت میبود ارزانیت

مست آن شهدم کزان چاه زنخدان آمده

یارب این احوال را از عاشقان منما دریغ

خوش میی کز باده آن حال گردان آمده

ای صبا بر کوی گل چون میروی کامی بگیر

عطر گیسو و رخش چون مشک افشان آمده

گر فراقش زد شرر بر جان "لسان" آواز داد

شاد باش و شاد زی ای به ز از جان آمده


خشایار لسان

سویس - خرداد ۱۳۹۰

A poem for my car!

I wrote  this back in 1993 for   a car (Volvo)  that I loved   after a horrific near fatal accident.   I survived unscathed but the car was a write off. The shock kick started my interest in poetry.  Some folks   could not see the point for writing so much for a piece of metal. As for me, the car symbolised  a rare and true partnership where the ultimate price is paid to protect the other...

To my dearest Volvo I say good bye
I am no poet, but will certainly try
Wish you a good  journey to the heavens and beyond
Nay, scarp yard according to your pensions bond

On a clear Sunday night as the cold wind blew
Thirty first of January, 9:35 pm to be true
The Hamilton Road junction give way sign I missed
What happened thereafter was no great feast

I confess that it was all my mistake
But please your life I had no intention to take
As I came out you were bleeding petrol lying on your side
Thou were my hero with tons of pride

More faithful to me than many in life before
More courageous than many a  friend and foe
You ruined your body to protect that of mine
Isn’t this how ultimate love should sometimes shine?

The sight of your wrecked body makes tears roll down my cheeks
And I curse fate and it’s dirty tricks
How will I ever repay your sacrifice?
What indeed will be the final price?

And as friends and others try to console
Lectures that I don’t want to hear no more
Something whispers in my ear that somehow
‘This won't bring back the Volvo however you try’

Now that you have gone I write these few  words
Sipping my coffee as I seem to boast
Like politicians and their cool statements
Over slaughtered men and women and their torments
Heroes they seem as they stride
Just like me they only take you for a ride

As of tomorrow the vultures will be there one by one
Taking you apart my beloved, and forever you’ll be done
Your windscreen and wipers will go for sure
Your instruments panel that I used to so much adore

The good memories I shall always cherish
Even though your body will soon perish
This will be my prayer as you terminate your lease
Forever, my dearest friend,  rest in peace!


Khashayar Lessan                                                 

Manchester
6 February 1993

کاش اینجا بودی .."Wish you were here" - A Persian prose on self soul searching, life, and missing self company- English translation may be made available upon request.

کاش اینجا بودی
کاش ای گمشده با ما  بودی
کاش  این فا صله ها, ثانیه ها کم میشد
ساحل شهر فرنگ - کمی بی رنگ میشد
ماهی در تابه غم جا نداشت
شب پره ترس ز افسون و شکیبایی آن جغد ک مکار نداشت
یا که  آواز وزین پر آن جیر جیرک
آشنا ترین سمفونی این شهر غریب  
و سط  این همه رقص    و صدای  مهمل
دائما  گم نمیشد
یا که آن  بچه غزال وحشی
قبل قربانی شدن
بر چشمان  خیس نگران مادر
اینچنین بی حرمت
وسط  دشتی خشن
گونه در خاک چنان   خوا  ر و  واژگون نمیشد  

کاش دلها همه نرم چون پر مرغابی بود
و دل مردم قریه  آن سوی دمن
دمی آرام ولی
اندکی سبز و کمی آبی بود

و من امروز بدیدم  به  دو چشمان   یقین
بر این دشت  وسیع
پس آن کوه مهیب
سرزمینی همه سبز
سرزمینی همه نور
و باز دیدم پی ایوان خیال
اینبار تو را
کودک لجباز شرور دیرینه دل  من
ا ی خود اندر خود اندر خود من  
زانوان زخمی ز  بازی زمان
ولی   همگام و سبکبال و  و جسور
که دوان میآمد از ته آن  کوچه پر پیچ   غرور
با همان چشم  پر از  شور  وامید  
  کا ندرآن  صبح سپید  
از ته دل به زمان می خند ید
لحظه ای دست به دستان  بلورین تو آویخته دل  
یاد م اما   پس آن
غرقه  دراینهمه   ایام که رفت  
و اندرآن پرده   گوش تو باز
:اینچنین  راز و کلام

کاش اینجا بودی
کاش ای گمشده با ما بودی


خشایار لسان

زوریخ -  آذر ١٣٩٣

 

Farewell Geneva..- poem by Lord Byron

Here is a  little farewell poem to Geneva, and the very gorgeous Lake Geneva, a city that I began to love during my brief stay. Back in Zürich now. The poem is part of the very long prose by Lord Byron (1788-1824). For the full text see:

http://www.bartleby.com/270/7/40.html



And this is in the night: most glorious night!

Thou wert not sent for slumber! let me be
A sharer in thy fierce and far delight,—
A portion of the tempest and of thee!
How the lit lake shines, a phosphoric sea,
And the big rain comes dancing to the earth!
And now again ’t is black,—and now, the glee
Of the loud hills shakes with its mountain-mirth;
As if they did rejoice o’er a young earthquake’s birth

"Genesis: E=MC2" - A Poem in Persian by K. Lessan about the Universe, Energy, Mass, Subatomic Particles, and Creation.. منظومه خلقت

  منظومه خلقت 

قصه خلقت تو دانی چیست گو

دانی اسرار طبیعت باز گو

آمد آن روزی که آنجا هیچ بود

جرم و ماده در انرژ ی پیچ بود

منجمد همچون سر دیوانه ای

در فشار از رنج بی کاشانه ای

گر همه عالم به یک جمع می شتافت

جرم اندر سوزن عالم را شکافت

انفجاری شد شدید و سهمگین

از خروشش اختران همچون نگین

آن شنیدستم که در شهر فرنگ

انفجار را نام دادند بیگ بنگ

شد پدید در هر کران سیا ره ای

اختران با نورها فوا ره ایی

تیرگی بود و کنون خود نور بود

کان همه ابر گران مستور بود

انجمن ها بکردند اهل علم

سرخو شان عالم شیرین سلم

ابن حیان و رادرفورد و بوسون

سیر علم در هر زمان گشته فزون

چون رادرفورد وصف آن ذرات کرد

از اتم نو مکتبی آغاز کرد

بعدی اما خود اتم را هم شکافت

رفت تا آن دم که برعقل هم بتاخت

گر بوسون خود بود اصل ذره ای

با خدا یکسان بگشتند فله ای

شد زمین خلق اندر این هین هین و هان

آتش سوزان بود و آتشفشان

شعله ها میزد از آن در آسمان

همچو عشقی که کند فریاد از آن

اینهمه خلقت برای چیست گو

این معما گر تو دانی فاش گو

می ندانستیم که اینها از چه بود

تا حیاتی آمد ه خود رفته بود

لیک دانیم در درون ما عاشقیم

عاشق روز ازل با خالقیم

حکم ما گر در زمین آورده بود

قصه پرواز را از چه سرود ؟

در درون هر بشر امیال هست

میل او چرخش در این پرگار هست

چرخشی چون چرخ آن الکترون

گرد یار مثبتش آن پروتئون

چرخشی چون آن فتو ن چون آن بوسون

گرد آنجا که نباشد دید از اون

چرخشی چون چرخ آن ما ه وزمین

بر مدار ارض و خورشید برین

چرخشی چون زهره یا چون مشتری

درطواف شمس و خورشید و پری

چرخشی چون کهکشان شیره ای

سیل نور اندر جهان تیره ای

اندر این چرخ مذاب پر خروش

می شنیدم بانگها با این سروش

ای شگفتا آن شکوه کوه تو

هم فسرده درد و هم اندوه تو

ای شگفتا وسعت دریای تو

عشق در صحرای روح افزای تو

ای شگفتا آن نخیل اختران

شبروان فا نوس بدست در کهکشان

بانگها اندر "لسان" پژواک شد

گاه سوز گرم وگه کولاک شد

هم زمین باآسمان یکسان گشت

فارغ از شور و حیات و جان گشت

میشنیدم بعد میلیونها سال از آن

بی نهایت ها بهاران و خزان

آمد آن روزی که آنجا هیچ بود

جرم و ماده در انرژ ی پیچ بود

خشایار لسان

زوریخ - ٥ خرداد ١٣٩٣

Sunset over Zurich Lake - By K. Lessan

Sunset over Zurich Lake:

As the day and hustle draws to a close
Your efforts some true, and some perhaps false
And the heaven engulfing the seemingly dying sun
In her roar and fire, she shouts: look I am done!
Then cometh the next day, and the morning dew
She smiles again from the East to the awaken few
Such is the cycle of life and death
What seems like death, is only a short breath

By Khashayar Lessan, 
Zurich March 2014

A poem "In Praise of Nature" which I wrote when living in a beautiful village in Northamptonshire, England

And thus I whispered to a woken tree at  dawn
Stars gone and  moon withdrawn

Sun smiling  from high above the fields
Wake up call to grasshoppers and bees
Fresh mountain flowers scent descends
Of roses and daffodils life transcends
Tears of morning dew befall
Greatness manifests, rabbits crawl
In my amazement as windmills turn
Reminiscing blossoming life and rain
A pretty cycle ending in death
The windmill utters in its honest morning breath
Hurry oh hurry farmers chant
March ye forward to the ancestral land
Grab an old shovel and of whatever tool
Seize the day or you’ll be a fool
Then cometh noon and the lunchtime break
Bread and sandwiches of whatever make
Children play to nature's tune
Freedom for real folks starts in June
Iron strengthens as it mellows  in fire
Steel is granted should you desire
Strong as mountains, still like a tree
Life’s tribulations welcometh   ye with glee
Freedom and health oh so precious
No emerald or jewel  may be as gracious
Spirits mature as necks are held high
Moments all merry, not a single sigh
Moments so precious never go astray
Follow the right steps even if on clay
Light upon light, laughter you may
Glory be upon such glorious day

Khashayar  Lessan
Finedon,  Northamptonshire
13 October 2006